Frei nacherzählt und interpretiert von Fred Lang.
Anmerkung
Eine Beschränkung auf das Wesentliche zwischen zwei Menschen, die sich lieben, zusammen alt geworden sind und nur noch einen einzigen Wunsch haben, zeichnet dieses Meisterwerk aus. Eine Liebesgeschichte, in der das Wort Liebe nicht ein einziges Mal vorkommt. Es geht mir übrigens nicht darum, Ovids herrliche Verse hier einfach nur zu zitieren. Sie kann jeder ohne große Mühe in allen erdenklichen Sprachen nachlesen. Sondern es gilt, mit dieser allerdings sehr subjektiven Interpretation vielleicht neues Interesse an den auch nach zweitausend Jahren immer noch aktuellen Werken dieses großen Dichters zu wecken.
Nachzulesen auch in meinem
Erstling: "Von Mäusen, Menschen und anderem Getier"
Zum
Buch >>>
Außerdem
erschienen in "SpruchReif". Lyrik und Prosa. Anthologie 2007
ISBN: 3-86703-654-3 / ISBN
(neu): 978-3-86703-654-2
Hier der lateinische Originaltext:
Amnis ab his tacuit. factum
mirabile cunctos
moverat: inridet credentes,
utque deorum
spretor erat mentisque
ferox, Ixione natus
'ficta refers nimiumque
putas, Acheloe, potentes
esse deos, dixit si dant
adimuntque figuras.
obstipuere omnes nec
talia dicta probarunt,
ante omnesque Lelex animo
maturus et aevo,
sic ait: inmensa est
finemque potentia caeli
non habet, et quicquid
superi voluere, peractum est,
quoque minus dubites,
tiliae contermina quercus
collibus est Phrygiis
modico circumdata muro;
ipse locum vidi; nam
me Pelopeia Pittheus
misit in arva suo quondam
regnata parenti.
haud procul hinc stagnum
est, tellus habitabilis olim,
nunc celebres mergis fulicisque
palustribus undae;
Iuppiter huc specie mortali
cumque parente
venit Atlantiades positis
caducifer alis.
mille domos adiere locum
requiemque petentes,
mille domos clausere
serae; tamen una recepit,
parva quidem, stipulis
et canna tecta palustri,
sed pia Baucis anus parilique
aetate Philemon
illa sunt annis iuncti
iuvenalibus, illa
consenuere casa paupertatemque
fatendo
effecere levem nec iniqua
mente ferendo;
nec refert, dominos illic
famulosne requiras:
tota domus duo sunt,
idem parentque iubentque.
ergo ubi caelicolae parvos
tetigere penates
summissoque humiles intrarunt
vertice postes,
membra senex posito iussit
relevare sedili;
cui superiniecit textum
rude sedula Baucis
inque foco tepidum cinerem
dimovit et ignes
suscitat hesternos foliisque
et cortice sicco
nutrit et ad flammas
anima producit anili
multifidasque faces ramaliaque
arida tecto
detulit et minuit parvoque
admovit aeno,
quodque suus coniunx
riguo conlegerat horto,
truncat holus foliis;
furca levat ille bicorni
sordida terga suis nigro
pendentia tigno
servatoque diu resecat
de tergore partem
exiguam sectamque domat
ferventibus undis.
interea medias fallunt
sermonibus horas
sentirique moram prohibent.
Erat alveus illic
fagineus, curva clavo
suspensus ab ansa:
is tepidis inpletur artusque
fovendos
accipit. in medio torus
est de mollibus ulvis
inpositus lecto sponda
pedibusque salignis.
vestibus hunc velant,
quas non nisi tempore festo
sternere consuerant,
sed et haec vilisque vetusque
vestis erat, lecto non
indignanda saligno.
adcubuere dei. mensam
succincta tremensque
ponit anus, mensae sed
erat pes tertius inpar:
testa parem fecit; quae
postquam subdita clivum
sustulit, aequatam mentae
tersere virentes.
ponitur hic bicolor sincerae
baca Minervae
conditaque in liquida
corna autumnalia faece
intibaque et radix et
lactis massa coacti
ovaque non acri leviter
versata favilla,
omnia fictilibus. post
haec caelatus eodem
sistitur argento crater
fabricataque fago
pocula, qua cava sunt,
flaventibus inlita ceris;
parva mora est, epulasque
foci misere calentes,
nec longae rursus referuntur
vina senectae
dantque locum mensis
paulum seducta secundis:
hic nux, hic mixta est
rugosis carica palmis
prunaque et in patulis
redolentia mala canistris
et de purpureis conlectae
vitibus uvae,
candidus in medio favus
est; super omnia vultus
accessere boni nec iners
pauperque voluntas.
'Interea totiens haustum
cratera repleri
sponte sua per seque vident
succrescere vina:
attoniti novitate pavent
manibusque supinis
concipiunt Baucisque
preces timidusque Philemon
et veniam dapibus nullisque
paratibus orant.
unicus anser erat, minimae
custodia villae:
quem dis hospitibus domini
mactare parabant;
ille celer penna tardos
aetate fatigat
eluditque diu tandemque
est visus ad ipsos
confugisse deos: superi
vetuere necari
"di" que "sumus, meritasque
luet vicinia poenas
inpia" dixerunt; "vobis
inmunibus huius
esse mali dabitur; modo
vestra relinquite tecta
ac nostros comitate gradus
et in ardua montis
ite simul!" parent ambo
baculisque levati
nituntur longo vestigia
ponere clivo.
tantum aberant summo,
quantum semel ire sagitta
missa potest: flexere
oculos et mersa palude
cetera prospiciunt, tantum
sua tecta manere;
dumque ea mirantur, dum
deflent fata suorum,
illa vetus dominis etiam
casa parva duobus
vertitur in templum: furcas
subiere columnae,
stramina flavescunt aurataque
tecta videntur
caelataeque fores adopertaque
marmore tellus.
talia tum placido Saturnius
edidit ore:
"dicite, iuste senex
et femina coniuge iusto
digna, quid optetis."
cum Baucide pauca locutus
iudicium superis aperit
commune Philemon:
"esse sacerdotes delubraque
vestra tueri
poscimus, et quoniam
concordes egimus annos,
auferat hora duos eadem,
nec coniugis umquam
busta meae videam, neu
sim tumulandus ab illa."
vota fides sequitur:
templi tutela fuere,
donec vita data est;
annis aevoque soluti
ante gradus sacros cum
starent forte locique
narrarent casus, frondere
Philemona Baucis,
Baucida conspexit senior
frondere Philemon.
iamque super geminos
crescente cacumine vultus
mutua, dum licuit, reddebant
dicta "vale" que
"o coniunx" dixere simul,
simul abdita texit
ora frutex: ostendit
adhuc Thyneius illic
incola de gemino vicinos
corpore truncos.
haec mihi non vani (neque
erat, cur fallere vellent)
narravere senes; equidem
pendentia vidi
serta super ramos ponensque
recentia dixi
"cura deum di sint, et,
qui coluere, colantur."